Jestem leniwa, przyznaję - jak każdy koder 
Dlatego wymyślam upraszczacze i piszę skrypty, które zautomatyzują moją pracę.
Ostatnio zmierzyłam się z “problemem” automatycznego generowania wyników firmy, w której pracuję, ale nie o tym będzie post. Będzie on traktował o problemie, na jaki natknełam się podczas pisania kodu rozwiązującego powyższe zagadnienie.
Problem to odjęcie od siebie kilku wartości. Wydaje się banalne: bierzemy a odejmujemy b ewentualnie odejmujemy c. Tak - wszystko to prawda, ale co gdy nie mamy a, b, c, a do dyspozycji mamy [a, b, c], w dodatku mamy odjąć od siebie jedynie a i c, dla utrudnienia dodam, że a = [1, 1, 1], b = [2, 1, 5], a c = [1, 5, 8].
Swój kod napisałam w py, z tego powodu, że nie muszę w konkretnym miejscu zamieszczać moich skryptów. Odpalam terminal (CMD na windows), wpisuje python ścieżka/do/pliku.py i uruchamiam kod - wygoda W dodatku w py jest parę przydatnych funkcji o czym niżej.
Dane wejściowe:
1
2
Dict = {"a":[1, 1, 1], "b": [2, 1, 5], "c": [1, 5, 8]} # to słownik z wartościami do odjęcia
b = ["a", "c"] # to wskazanie indeksów słownika, jakie mamy od siebie odjąć
Zadanie i rezultat:
Odjąć wartości a od c otrzymując:
1
d = [0, -4, -7]
Pierwszym krokiem do rozwiązania mojego “zadania” było napisanie zamiast różnicy to sumy. Dlaczego w ten sposób?
Otóż python ma wbudowaną funkcję sum, która operuje na wartościach tablicy, stąd łatwiej było zacząć od tego. Jako cel postawiłam sobie rozwiązać powyższe w jednej linijce kodu. Bez dodatkowych funkcji, bez importowania dodatkowych bibliotek.
Czysty, własny kod.
Funkcja zip w py
Python ma bardzo przydatną funkcję w swoim asortymencie zip().
Funkcja zip () pobiera interacje z tablicy (może wynosić zero lub więcej), agreguje je w krotkę i zwraca. Przyjżyjmy się jej bliżej:
1
2
3
4
5
6
a = [1, 20]
b = [5, 10]
print(*zip(a, b))
# OUTPUT: (1, 5) (20, 10)
Stąd wiedziałam, że zip mi się przyda. Jej wynikiem jest zagregowane połączenie tablic po odpowiadających im indeksach, w tym przypadku 0 i 1. * gwiazdka na początku służy do rozpakowania wartości - to na marginesie.
Wyposażona w odpowiednią wiedzę przystąpiłam, jak wspomniałam wcześniej, do sumy. Poniżej pełny kod, który omówię w następnych akapitach.
Sumowanie wartości tablicy po wskazanych w zmiennej b indeksach
1
2
3
4
5
6
Dict = {"a":[1, 1, 1], "b": [2, 1, 5], "c": [1, 5, 8]}
b = ["a", "c"]
print([sum(i) for i in zip(*([a[c] for c, d in zip(b, b)]))])
# OUTPUT: [2, 6, 9]
Omówienie:
Pierwszy zip(b, b)[ten od końca, bo tutaj kod czytamy od prawej] ma za zadanie zagregować jedynie te klucze określone w zmiennej b. Printując wynik otrzymamy same wartości, które będziemy w stanie użyć dalej, czyli a c. Zmienna d jest podana dla porządku - jednak nie jest wykorzystana:
1
2
3
4
5
b = ["a", "c"]
print(*[c for c, d in zip(b, b)])
# OUTPUT: a c
Skoro mamy wartości a i c możemy odwołać się do indeksów w słowniku Dict:
1
2
3
4
5
6
7
Dict = {"a":[1, 1, 1], "b": [2, 1, 5], "c": [1, 5, 8]}
b = ["a", "c"]
print(*[Dict[c] for c, d in zip(b, b)])
# OUTPUT: [1, 1, 1] [1, 5, 8]
Kolejnie znów je zipujemy by przekazać wartości dalej do kodu dla funkcji sum i tak otrzymujemy pełne rozwiązanie, jednolinijkowe dla sum poszczególnych elementów tablicy. Nie będę powtarzać kodu, jest on podany wyże w akapicie Sumowanie wartości tablicy po wskazanych w zmiennej b indeksach
OK, mam sumę i co dalej. Właśnie tutaj zrodził się drobny problem, gdyż funkcja sum jest dostępna w py bez dodatkowych importów. Nie ma natomiast swojego przeciwieństwa, czyli odejmowania - można by wysnuć wniosek, że w pythonie głównie dodaje się wartości 
I jak dalej z tym żyć? Okazuje się że można 
Odejmowanie wartości tablicy po wskazanych w zmiennej b indeksach
Zakładając, że każada wartość przekazywana dalej jest listą/tablicą i od pierwszej wartości odejmiemy sumę pozstałych wartości listy/tablicy otrzymamy poszukiwany wynik. Funkcję sum zamieniamy na działanie i[0] - sum(i[1:]) i otrzymujemy [0, -4, -7]. Zapewniam was, że to czary :
1
2
3
4
5
6
7
Dict = {"a":[1, 1, 1], "b": [2, 1, 5], "c": [1, 5, 8]}
b = ["a", "c"]
print([i[0] - sum(i[1:]) for i in zip(*([a[c] for c,d in zip(b,b)]))])
# OUTPUT: [0, -4, -7]
Usłyszałam, że powyższy kod nie będzie działał dla większej liczby indeksów niż dwa. Będzie działać!
Usłyszałam, że powyższy kod działa jedynie dla 3 indeksów. Działa na 2, 3 i więcej!
Jedynym ograniczeniem, jest by długość tablic odejmowanych od siebie była identyczna, ale dla danych jak np. zestawienia, które porównujemy to nie problem One będą miały taką samą długość.
Poniżej kod do zabawy, tak przy piątku i długim weekendzie